อ้อมกอดของเธอ

ข้อมูลเบื้องต้น

นอกหน้าต่าง..ลมกระโชกแรงจนกิ่งไม้ใบไม้ไหวเอนไปมา ฝนก็เทกระหน่ำไม่ขาดสาย เช่นเดียวกับน้ำตาของฉันที่ไหลพราก เพราะความคิดถึง..

                ..เหตุการณ์หน้าโถง อาคารผู้โดยสารขาออก สนามบินนานาชาติเชียงใหม่..ฉันยิ้มน้อยๆ มองหญิงวัยเลยกลางคนที่คอยสั่งสอนให้ฉันเป็นคนเข้มแข็ง 'เกิดเป็นลูกแม่ นิดจะต้องเข้มแข็ง จะทุกข์ จะเหนื่อย จะท้อ ก็ต้องเก็บน้ำตาไว้’ ถ้อยคำอันบอกถึงความเข้มแข็งและนิสัยของผู้พูด ซึ่งปฏิบัติเสมอมา กระทั่งวันที่ฉันจะต้องจากบ้านไปไกลแสนไกล ผู้หญิงชื่อ 'แม่' ก็ไม่มีน้ำตา แต่มี 'อ้อมกอด'

                อ้อมกอด..ซึ่งตอนเด็กๆ ฉันมักจะซุกหน้าระหว่างซอกอกเต่ง ร้องไห้งอแงง เพราะไม่อยากจะไปโรงเรียน แล้วก็ถูกตำหนิด้วยสายตากับคำพูดที่ว่านั่นทุกครั้ง..วันนี้ ทรวงอกนั้นไม่อวบอั๋นเหมือนเดิม แต่..อกของแม่ยังคงกว้าง  อบอุ่น นุ่มนวล และอบอวลความรักมิรู้จาง

                ฉันกอดแม่แน่นและแน่นมากจนแม่กระซิบบอก  'นิด กอดแม่แน่นไปละนะ แม่จะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว' ฉันคลายวงแขน แต่ยังเดินโอบไหล่แม่ ถึงประตูทางเข้า ฉันกลั้นน้ำตา กราบลงที่อก กล่าวคำลาเบาๆ แล้วเดินเข้าประตูไปช้าๆ แต่ครั้นได้ยินเสียงคุ้นเคยเอ่ย 'โชคดีนะลูก' เท่านั้น ฉันก็กลับหลังหัน โผเข้าซุกหน้ากับทรวงอกเดิม ร้องไห้โฮประหนึ่งเด็กน้อย

                แม่กอดฉัน ไม่มีเสียงตำหนิและไม่มีคำพูดใดๆ มีเพียงพลังความรักความอบอุ่น ถ่ายทอดจากอ้อมแขนสู่อ้อมกอดในอ้อมอกของแม่  

                ฉันอยากจะหยุดเวลาให้กอดครั้งนี้นานเนิ่นนาน  ทว่า..มันเป็นไปไม่ได้ วินาทีที่จะต้องถอนตัวออกจากอ้อมอกอุ่น หัวใจฉันคล้ายจะหยุดเต้น ลมหายใจเหมือนถูกกระชาก แต่..เสียงเข้มๆ ของแม่ก็ช่วยให้สติ  ‘ไปได้ละ ถึงแล้วโทร.หาแม่นะ’ นั่นจึงเป็นเวลาของการจากกันจริงๆ และจะทอดยาวร่วม 2 ปี

                ฉันจากประเทศไทยมาได้หลายอาทิตย์แล้ว แต่ยังไม่คลายความคิดถึง..คิดถึงอ้อมกอดนั้น 'กอด' ที่อบอุ่นจับขั้วหัวใจ 'กอด' ที่คอยปกป้องทุกวินาที 'กอด' ที่เต็มไปด้วยความรักบริสุทธิ์ 'กอด' ที่ฉันจะโอบกอดตอบชั่วชีวิต และ 'กอด' ที่ฉันเป็นเจ้าของเพียงคนเดียวนิรันดร..แม่จ๋า..หนูคิดถึงแม่..

                ..อุ่นใดใดโลกนี้มิมีเทียบเทียม

                  อุ่นอกอ้อมแขนอ้อมกอดแม่ตะกอง

                  รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย

                 ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน

                 ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ใจ

                 ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน.. (**เพลงอิ่มอุ่น / ศุ บุญเลี้ยง)